"Ktoś ci się przygląda" - Katarzyna Misiołek - recenzja

Cieszę się na każdą nową powieść Katarzyny Misiołek. Tak było i tym razem. Czekałam z niecierpliwością na dzień, w którym będę mogła sobie sprawić przyjemność zasiadając do lektury „Ktoś ci się przygląda”. Przyjemność tym większą, że akcja powieści rozgrywa się w Krakowie, w Podgórzu, mojej dzielnicy.

Anna jest matką, kobietą którą mąż zostawił z małym dzieckiem odchodząc do innej. Mimo że od rozwodu minęło kilka lat, Anna nadal rozpamiętuje chwile spędzone z byłym mężem. Na co dzień radzi sobie nie najgorzej – pracuje na uczelni, prowadzi wieczorny program na antenie radiowej. Przyjaźni się z innymi samotnymi matkami. Aż tu nagle zdaje sobie sprawę, że ją ktoś obserwuje…

Pojawiają się głuche telefony, obraźliwe komentarze na radiowym Facebooku, bukiet kwiatów z bilecikiem, na którym jest napisane” Lubię patrzeć kiedy śpisz”. W końcu kobieta orientuje się, że ktoś posiada klucze do jej domu… Domu, który w tym momencie przestaje być azylem, bezpieczną przystanią. Anna zaczyna wariować. Podejrzewa wszystkich – studenta - odrzuconego kochanka, żonę byłego męża, autora obraźliwych komentarzy, sąsiada. Niczego już nie jest pewna. A może to tylko jej wyobraźnia płata figle?

Książkę niewątpliwie czyta się szybko. Styl, język, lektury potwierdzają, że Misiołek ma fach w ręku i zna się na swojej robocie :). O stalkingu słyszy się coraz częściej. Dobrze, że autorka pokazała uczucia nękanej osoby. Jej strach, przerażenie, rosnącą podejrzliwość, wołanie o pomoc, zmiany nastroju i wszechobecne wątpliwości.

Powieść podobała mi się, ale była zdecydowanie za krótka.

Bruksenka

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Muza.

„Bez pożegnania” - Mia Sheridan – recenzja

Mia Sheridan – autorka powieści romantycznych. Zdobyła tytuł bestsellerowego autora według New York Times`a, USA Today i Wall Street Journal. Mieszka w Cincinnati, w stanie Ohio. Jej najsłynniejsze dzieła to : „Bez uczuć”, „Bez szans”, „Bez lęku”.

„Bez pożegnania” jest to opowieść o Lii Del Valle, córce imigrantki z Meksyku, która jako jeszcze dziecko musiała pomagać matce w ciężkich pracach. Jej rodzicielka pracowała kiedyś na farmie u Sawerów. W ten sposób dziewczyna poznała bliźniaków Prestona i Cola, którzy odmienili jej los na zawsze.

 

Czy Lii uda się „wyrwać” z szarej nudnej rzeczywistości?

Czy  podąży za głosem swojego serca?

Przeczytaj a z pewnością się nie zawiedziesz.

Jak to już jest w romansach, głównym motywem jest miłość, ale na tym się nie kończy. Są tam też poruszone kwestie żałoby, rasizmu i trudnego losu imigrantów.

„Bez pożegnania” to książka przede wszystkim prawdziwa. Bez trudu możemy sobie wyobrazić sytuację i wczuć się w los bohaterów. Narrator, którym jest Lia lub Preston, pokazuje rzeczywistość tych ludzi, zawirowania oraz kłopoty i choć cała historia jest wymyślona to nie znaczy , że autorka nie oparła jej na realnym życiu. Jest też inspirująca i sprawia, że na chwilę możemy się odsunąć od swoich problemów. Narrację poprowadzono w lekki sposób.  Podsumowując - wciągająca.

Dla mnie ta książka jest czymś nowym, lekkim. Nie mogłam się od niej oderwać póki nie dotarłam do samego końca a nawet po tym długo myślałam o tym co się wydarzyło. Bez wątpienia to opowieść, o której nie da o sobie zapomnieć. Cóż więcej mogę powiedzieć? Tego nie da się opisać. Sam się przekonaj i przeczytaj. Gorąco polecam.

Paula, lat 16

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Edipresse Książki. 

,,Gra w kolory” - Marzena Rogalska - recenzja

Marzena Rogalska to dziennikarka radiowa i telewizyjna, która spełnia się również, jako autorka pasjonujących powieści obyczajowych. Napisała między innymi ,,Wyprzedaż snów”, która szybko stała się bestsellerem. Obecnie ukazała się najnowsza książka jej autorstwa, pod tytułem: „Gra w kolory”.

Głowna bohaterka - Agata Donimirska jest młodą kobietą, która wiele w swoim życiu przeszła. Jej historia, zapisana na kartach tej książki zaskakuje przede wszystkim mnogością zdarzeń, które w pewien sposób naznaczyły jej życie. Agata przeżywa właśnie dotkliwą stratę swojej drugiej połówki i usiłuje otrząsnąć się z  żałoby. Pomagają jej w tym troskliwi przyjaciele, którzy dają jej ogromne wsparcie. 

Główna bohaterka nie jest zwykłą kobietą, która wiele przeszła. Jej bliscy porównują ją wręcz do kota, który ma dziewięć żyć, a Agata właśnie po raz kolejny zaczyna żyć na nowo. Jednakże wciąż obawia się, czy znajdzie się ktoś, z kim będzie mogła wieść dalsze życie. Jej szarą codzienność odmieniają jednak tajemnicze maile z fragmentami anonimowych opowiadań tego samego autora. Te listy nie tylko intrygują Agatę, ale równie pomagają jej zrozumieć jak odzyskać szczęście i żyć dalej, pomimo tego, co wydarzyło się w jej życiu. W końcu kobieta dochodzi do wniosku, że aby uwolnić się od bolesnej przeszłości, należy stawić jej czoła i się z nią zmierzyć, a ucieczka to nie jest odpowiednie rozwiązanie. Dopiero potem z nową siłą i entuzjazmem można ruszyć przed siebie. Po dojściu do takiej konkluzji, kobiecie nie pozostaje nic innego jak tylko odnalezienie autora tajemniczych tekstów i poznanie mężczyzny, w którym jak sama nie ukrywa lekko się zadurzyła. 

Czy Agacie uda się odnaleźć człowieka, który dał jej szansę na nowe życie? I przede wszystkim, kim tak naprawdę będzie? Tego dowiecie się dopiero na końcu.

Ta książka przedstawia dość ciekawą sytuację, opowiadającą o poszukiwaniu własnego szczęścia. Po przeczytaniu całej książki stwierdzam, że najciekawsze zdecydowanie jest zakończenie, które jest niezwykle pochłaniające i pasjonujące. Jedyne, co uważam za niewielki minus to zbyt duża wielowątkowość tej książki, która odrobinę odwraca uwagę czytelnika od głównej bohaterki. Jednakże mimo to, na pewno warto ją przeczytać.

Julia, 17 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Znak.